تناسب اندام با سلامت روان چه رابطهای دارد؟
تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۳۵۱۱۷
آفتابنیوز :
ورزش میتواند سلامت شناختی و روانی شما را بهبود بخشد، اما همه اشکال و شدت ورزش بر مغز تاثیر نمیگذارد. بر اساس مطالعه جدید دارتموث، اثرات ورزش بسیار ظریفتر است، زیرا شدت خاص ورزش در یک دوره زمانی طولانی با جنبههای مختلف حافظه و سلامت روان مرتبط است. این یافتهها در Scientific Reports منتشر شده است و بینشی را در مورد چگونگی بهینه سازی ورزش ارائه میدهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
جرمی منینگ، نویسنده اصلی این مقاله، استادیار علوم روانشناسی و مغز در دارتموث، میگوید: «سلامت روان و حافظه برای تقریبا هر کاری که ما در زندگی روزمره انجام میدهیم، مرکزی هستند. مطالعه ما در تلاش است تا پایهای برای درک اینکه چگونه شدتهای مختلف تمرین بدنی بر جنبههای مختلف سلامت روانی و شناختی تاثیر میگذارد، ایجاد کند».
محققان از ۱۱۳ کاربر Fitbit خواستند تا یکسری تست حافظه انجام دهند، به برخی از سوالات در مورد سلامت روان خود پاسخ دهند و دادههای تناسب اندام خود را از سال قبل به اشتراک بگذارند. آنها انتظار داشتند که افراد فعالتر، عملکرد حافظه و سلامت روانی بهتری داشته باشند، اما نتایج متفاوتتر بود. افرادی که تمایل به ورزش با شدت کم داشتند در برخی از وظایف حافظه بهتر عمل کردند در حالی که افرادی که با شدت بالا ورزش میکردند در سایر وظایف حافظه عملکرد بهتری داشتند. شرکتکنندگانی که فعالیت شدیدتری داشتند، سطوح استرس بالاتری را نیز گزارش کردند، در حالی که افرادی که به طور منظم با شدت پایینتر ورزش میکردند، میزان کمتری از اضطراب و افسردگی را نشان دادند.
تحقیقات قبلی اغلب بر روی تاثیرات ورزش بر حافظه در یک بازه زمانی نسبتا کوتاه در چند روز یا چند هفته متمرکز بوده است، اما محققان دارتموث بررسی این تاثیرات در مقیاس زمانی بسیار طولانیتری بودند. دادهها شامل تعداد گامهای روزانه، میانگین ضربان قلب، مدت زمان صرف شده برای ورزش در مناطق مختلف ضربان قلب طبق تعریف Fitbit (استراحت، خارج از محدوده، سوزاندن چربی، کاردیو یا اوج) و سایر اطلاعات جمعآوریشده بود.
چهار نوع کار حافظه مورد استفاده در این مطالعه برای بررسی جنبههای مختلف تواناییهای شرکتکنندگان در بازههای زمانی مختلف طراحی شدهاند. دو مجموعه از کارها با هدف آزمایش حافظه «اپیزودیک» بود، همان نوع حافظهای که برای به خاطر سپردن رویدادهای زندگی استفاده میشد. مجموعه دیگری از وظایف برای آزمایش حافظه «فضایی» طراحی شده است، همان نوع حافظهای که برای به خاطر سپردن مکانها استفاده میشود، مانند جایی که شخصی ماشین خود را پارک کرده است. آخرین مجموعه از وظایف، حافظه «تداعی» را آزمایش کرد که مربوط به توانایی به خاطر سپردن ارتباطات بین مفاهیم یا دیگر خاطرات میشد.
شرکتکنندگانی که در سال گذشته فعالتر بودند، به طور کلی عملکرد حافظه بهتری را نشان میدادند، اما حوزههای خاص بهبود بستگی به نوع فعالیتی که افراد انجام میدادند، داشت. محققان دریافتند شرکتکنندگانی که اغلب با شدت متوسط ورزش میکردند، در وظایف حافظه اپیزودیک بهتر عمل میکردند، در حالی که شرکتکنندگانی که اغلب با شدت بالا ورزش میکردند، در وظایف حافظه فضایی بهتر عمل کردند. شرکت کنندگان کم تحرکی که به ندرت ورزش میکردند تمایل داشتند در وظایف حافظه فضایی بدتر عمل کنند.
محققان همچنین ارتباط بین سلامت روان شرکت کنندگان و عملکرد حافظه آنها را شناسایی کردند. شرکتکنندگانی که دارای اضطراب یا افسردگی خود گزارششده بودند، در وظایف حافظه فضایی و تداعی بهتر عمل میکردند، در حالی که آنهایی که اختلال دوقطبی گزارششده از خود داشتند، در وظایف حافظه اپیزودیک بهتر عمل میکردند. شرکتکنندگانی که سطوح بالاتری از استرس را گزارش کردند، در وظایف حافظه انجمنی عملکرد بدتری داشتند.
منینگ میگوید: هنگامی که صحبت از فعالیت بدنی، حافظه و سلامت روان میشود، یک پویایی واقعا پیچیده در بازی وجود دارد که نمیتوان آن را در جملاتی مانند «پیاده روی حافظه شما را بهبود میبخشد» یا «استرس به حافظه شما آسیب میرساند» خلاصه کرد. به نظر میرسد اشکال خاصی از فعالیت بدنی و جنبههای خاصی از سلامت روان بر هر جنبه از حافظه تثیر متفاوتی میگذارد.
با تحقیقات بیشتر، تیم میگوید که یافتههای آنها میتواند کاربردهای هیجان انگیزی داشته باشد. منینگ میگوید: به عنوان مثال، برای کمک به دانشآموزان برای آماده شدن برای امتحان یا کاهش علائم افسردگی، میتوان رژیمهای ورزشی خاصی را برای کمک به بهبود عملکرد شناختی و سلامت روان طراحی کرد.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوانمنبع: آفتاب
کلیدواژه: تناسب اندام سلامت روان شرکت کنندگانی ورزش می کردند سلامت روان بهتر عمل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۳۵۱۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جویدن ناخن با کدام اختلالات سلامت روان ارتباط دارد؟
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از سلامت نیوز، ناخن جویدن یک عادت بیمارگونه در نظر گرفته می شود که با ناخن جویدن تکراری و به ظاهر کنترل نشده مشخص می شود.
در کنار سایر رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن، جویدن ناخن در DSM-IV تحت عنوان «سایر اختلالات وسواسی اجباری» طبقهبندی میشود و مطالعات نشان میدهد که اونیکوفاژی با چندین اختلال روانپزشکی مرتبط است، از جمله:
اختلال کمبود توجه بیش فعالی: با تکانشگری و بیش فعالی و همچنین مشکل در توجه مشخص می شود.
اختلال نافرمانی مخالف: با سرپیچی و نافرمانی نسبت به افرادی که در موقعیت های قدرت هستند مشخص می شود.
اختلال اضطراب جدایی: با اضطراب بیش از حد در هنگام جدا شدن از افراد یا حیوانات خاص مشخص می شود.
سندرم تورت: با حرکات و صداهای غیر ارادی مشخص می شود.
رفتارهای مرتبط شامل کندن مزمن پوست، کشیدن مو، گاز گرفتن گونه و دندان قروچه است.
علائم اختلال جویدن ناخن چیست؟
اونیکوفاژی ممکن است علائم زیر را داشته باشد:
احساس تنش قبل از گاز گرفتن (که می تواند به صورت اضطراب، ناراحتی، هیجان و غیره ظاهر شود)
احساس هایی مانند خارش، سوزن سوزن شدن یا درد
احساس لذت و آرامش بعد از گاز گرفتن و کندن ناخن
احساس گناه یا شرم از جویدن ناخن
آسیب به بافت های اطراف انگشتان و کوتیکول ها
آسیب به دهان یا مشکلات دندانی
در حالی که جویدن ناخن در کودکان شایعتر است، اونیکوفاژی میتواند در نوجوانان و حتی بزرگسالان رخ دهد که ممکن است این عادت را به عنوان یک تیک عصبی داشته باشند.
چه چیزی باعث اونیکوفاژی می شود؟
در حالی که علت دقیق ناخن جویدن هنوز موضوع بحث علمی است و شناخته شده نیست، مطالعات نشان داده اند که ناخن جویدن ممکن است توسط عوامل زیر ایجاد شود:
کمال گرایی
کسالت
فشار
تنهایی
بلوغ
اکثر محققان بر این باورند که افرادی که رفتارهای تکراری مانند ناخن جویدن دارند، کمال گرا هستند. آنها ممکن است نتوانند یک کار را با سرعت متوسط به پایان برسانند و زمانی که به اهداف خود نمی رسند مستعد ناامیدی، بی حوصلگی و نارضایتی می شوند.
افرادی که ناخن های خود را می جوند معمولاً این عادت را از روی کسالت یا به عنوان واکنشی به یک موقعیت استرس زا انجام می دهند، اما این رفتار می تواند ناخودآگاه شود و در طول فعالیت های معمول مانند تماشای تلویزیون یا مطالعه روی آنها تأثیر بگذارد.
به طور معمول، ناخن جویدن در دوران نوجوانی و زمانی که نوجوان تجربیات و احساسات جدیدی را تجربه می کند، ایجاد می شود. دانشمندان معتقدند که اکثر مردم در نهایت از آن عبور می کنند.
گزینه های درمانی اونیکوفاژی چیست؟
اونیکوفاژی می تواند باعث اضطراب، استرس عاطفی و مشکلات جسمی شود. درمان آن نیز بستگی به شدت بیماری دارد. به عنوان مثال، اونیکوفاژی خفیف نیازی به درمان ندارد زیرا کودکان اغلب این عادت را ترک می کنند. نکاتی برای جلوگیری از جویدن ناخن عبارتند از:
اجتناب از تحریک بیش از حد که ممکن است محرک جویدن ناخن باشد.
مشغول نگه داشتن دهان و دست ها (مانند جویدن آدامس)
مدیریت استرس و اضطراب (مانند ورزش)
کوتاه نگه داشتن ناخن ها، مانیکور کردن یا پوشاندن آنها برای کاهش وسوسه جویدن
استفاده از ترکیبات تلخ مزه روی ناخن برای جلوگیری از جویدن ناخن (بیشتر پزشکان این روش را توصیه نمی کنند)
در برخی موارد رفتار درمانی ممکن است برای رسیدگی به هر گونه مشکل زمینه ای سلامت روان یا اختلالات روانی مورد نیاز باشد.